استرس، دشمن سرعت و یادآوری سریع است؛ به همین دلیل امتحان در خانه با امتحان در جلسه‌ی آزمون خیلی فرق دارد؛ دلیل موفقیت دانش‌آموزانی که پیوستگی بیش‌تری با آزمون‌ها دارند و به‌ندرت غیبت می‌کنند نیز همین است؛ زیرا کنترل و مدیریت استرس به‌مرور کسب می‌شود.
رعایت استانداردهای آزمون‌های برنامه‌ای نیز به این دلیل است که دانش‌آموزان خود را با شرایط و ضوابط و نظارت‌هایی که در یک جلسه‌ی آزمون واقعی و منضبط وجود دارد تطبیق دهند و یاد بگیرند که آموخته‌های خود را تحت شرایط «کنترل‌‌شده» با سرعت لازم به «پاسخ» تبدیل کنند.
نکته‌ی مهم دیگر در جلسه‌ی آزمون، بحث ترکیبی بودن سؤالات و تست‌های مختلف از یک فصل است. تصور نید که در منزل در حال تست‌زنی از فصلی هستید که عموماً به چند بخش ریزتر تقسیم شده است. شما با توجه به مطالعه‌ی بخش بخش، هر بار پس از مطالعه، قادر به پاسخ‌گویی به تست‌های آن خواهید بود؛ اما به دلیل عدم تست‌زنی ترکیبی از تمام مباحث آن فصل در انتها، فقط و فقط تسلط شما به روی تک‌مبحث حفظ شده و در صورتی که عنوان تست و نوع تیپ تست در کنار آن قید نشود، در پاسخ‌گویی، گمراه خواهید شد.
نکته‌ی دیگر آستانه‌ی تحمل و خستگی داوطلبان مختلف است که متأسفانه به دلیل عدم تمرین تست‌زنی با آزمون‌های غیر حضوری، عمدتاً پس از پاسخ‌گویی به پرسش‌های درس‌های عمومی به محض رسیدن به درس‌های اختصاصی دچار خستگی می‌شوند که مانع از ادامه‌ی پیشروی و پاسخ‌گویی آن‌ها در جلسه‌ی آزمون خواهد شد.
اتمام به موقع برنامه‌ی هر آزمون یکی دو روز قبل از روز جمعه نیز یکی دیگر از نکات کلیدی و حساس و مهمی است که باید به آن توجه داشته باشید؛ زیرا کم نیستند داوطلبانی که تا روز آخر برنامه‌های پیشروی خود را می‌ریزند و با کوچک‌ترین مشکل از برنامه‌های آزمون عقب می‌افتند که این عامل نیز به نوبه‌ی خود استرس‌زاست.